پلاستیک‌ها و پلیمرهای به کار رفته در خودرو
در دوران گذشته، اکثر اجزای خودرو از فولاد ساخته می‌شدند، اما در سال‌های اخیر، استفاده از مواد سبک‌تر نیز رواج یافته است.
در حالی که خودروهای دهه 1950 تقریباً فاقد پلاستیک بودند، امروزه یک ماشین معمولی می‌تواند بیش از 120 کیلوگرم پلاستیک داشته باشد. این مواد به دلیل ویژگی‌های خاص خود، گزینه‌ای جذاب برای صنعت خودروسازی به شمار می‌روند؛ زیرا استفاده از آن‌ها می‌تواند به کاهش مصرف سوخت منجر شود. تحقیقات نشان داده‌اند که هر 10 درصد کاهش در وزن خودرو، می‌تواند مصرف سوخت را بین 5 تا 7 درصد کاهش دهد.
نگرانی‌های اقتصادی و زیست‌محیطی کنونی، تولید خودروهای با مصرف سوخت پایین را به یکی از اولویت‌های اصلی صنعت خودرو تبدیل کرده است. افزون بر این، مزایای پلاستیک‌ها در خودروها شامل مقاومت در برابر زنگ‌زدگی، افزایش طول عمر، آزادی بیشتر در طراحی، پتانسیل نوآوری، انعطاف‌پذیری در ترکیب اجزا، ایمنی و راحتی بیشتر است.
خودروهای مدرن معمولاً از انواع مختلف پلاستیک تشکیل شده‌اند که از میان آن‌ها، سه نوع پلی‌پروپیلن، پلی‌یورتان و PVC رایج‌ترین پلیمرها هستند. در ادامه، به بررسی انواع پلاستیک‌هایی که معمولاً در خودروها یافت می‌شود، می‌پردازیم.
مواد پلی‌پروپیلن
پلی‌پروپیلن، که در کاربردهای متنوعی به کار می‌رود، یک پلیمر اشباع شده است که از پروپیلن تولید می‌شود. این ماده بسیار مقاوم است و در برابر حلال‌های شیمیایی، بازها و اسیدها تحمل بالایی دارد. پلی‌پروپیلن به عنوان رایج‌ترین پلاستیک در خودروها شناخته می‌شود و در ساخت سپرها، عایق‌های کابل و الیاف فرش مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مواد پلی‌یورتان
این پلیمر به خاطر خاصیت انعطاف‌پذیری، مقاومت در برابر حرارت و سایش معروف است. پلی‌یورتان می‌تواند به اشکال نرم یا سخت تبدیل شود. مقاومت فوق‌العاده آن در برابر شرایط جوی، تابش و حلال‌ها، آن را برای کاربردهایی چون لاستیک و بوش‌های تعلیق مناسب می‌سازد.
مواد پلی وینیل کلراید
PVC حدود 16 درصد از کل پلاستیک‌های به کار رفته در خودروها را تشکیل می‌دهد. این ماده دارای انعطاف‌پذیری عالی، مقاومت در برابر آتش، ثبات حرارتی خوب و براقیت بالا است. پلی وینیل کلراید در تولید قطعات مختلف خودرو از جمله صفحات ابزار، غلاف کابل برق و قطعات درب به کار می‌رود و می‌تواند بسته به نوع نرم‌کننده‌های استفاده شده، سفت یا انعطاف‌پذیر باشد.
آکریلونیتریل بوتادین استایرن
ABS از پلیمریزاسیون استایرن و اکریلونیتریل در حضور پلی بوتادین به وجود می‌آید. استایرن به این کوپلیمر ظاهری براق و سختی می‌بخشد در حالی که بوتادین به آن انعطاف‌پذیری در دماهای پایین را می‌دهد. این ماده می‌تواند به شکل‌های مختلفی برای افزایش مقاومت در برابر ضربه و حرارت استفاده شود و در تولید داشبوردها و روکش‌های چرخ کاربرد دارد.
پلی استایرن
این پلاستیک شفاف دارای مقاومت عالی در برابر مواد شیمیایی و الکتریکی است و فرآیند ساخت آن ساده است. اما در برابر نور UV مقاومت کمتری دارد و معمولاً در تولید محفظه‌ها و نمایشگرهای تجهیزات به کار می‌رود.
پلی اتیلن
پلی اتیلن دارای انعطاف‌پذیری خوب در برابر ضربه و چگالی پایین است. این ماده می‌تواند در تکنیک‌های مختلف پردازش ترموپلاستیک استفاده شود و به ویژه در مواردی که نیاز به مقاومت در برابر رطوبت و هزینه پایین باشد، بسیار کارآمد است. از پلی اتیلن برای ساخت بدنه خودرو و عایق الکتریکی تقویت شده با شیشه استفاده می‌شود.
